به نقل از «پارس نیوز»

غلامحسین لطفی: مگر چند سال از عمرم مانده که هنوز باید منتظر پیشنهاد خوب بازی باشم؟

تاریخ انتشار: ۱ بهمن ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۴۵۳۷۷۰

به گزارش پارس نیوز، 

- غلامحسین لطفی بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون در گفت‌وگو درخصوص فعالیت های اخیر خود در عرصه بازیگری سینما، تئاتر و تلویزیون گفت: واقعیت امر این سه مدیوم سینما، تئاتر و تلویزیون برای من و فعالیت‌های من خیلی بلندبالا هستند زیرا من هیچ پیشنهادی از هیچ جا ندارم که بخواهم در مورد حرفی بزنم و یا نظری بدهم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی دلیل کم کاری خود را اینگونه توصیف کرد: البته این را بگویم که برخی پیشنهادات وجود دارد اما به شدت ضعیف، کمرنگ و تهی هستند. در برخی موارد هم که پیشنهاد خوب است انتظار دارند من با دستمزد بیست و پنج سال پیشم سر پروژه آنها حاضر شوم و من ترجیح می دهم در خانه بمانم اما ارزش خود را پایین نبرم.

بازیگر فیلم خفه گی در همین راستا ادامه داد: برخی می گویند شاید چون به قزوین رفته‌ام پیشنهادات کم شده اما واقعاً چه ربطی دارد. دوستان پیشنهاد خوب بدهند من دو ساعته خودم را به تهران می‌رسانم. متاسفانه فیلمنامه‌هایی که این روزها به دست من می‌رسند واقعاً خیلی ضعیف هستند و متاسفانه طی سالهای گذشته تغییری هم نکرده است.

وی با اشاره بر ایده‌های خود برای ساخت آثار سینمایی و تلویزیونی تاکید کرد: من چندین طرح را برای کارگردانی به آقایان پیشنهاد کرده‌ام اما همه می‌گویند که اسپانسر بیاور. مگر من کارگردان یا بازیگر وظیفه‌ام آوردن اسپانسر برای پروژه آنهاست که چنین توقعی از من دارند.

این بازیگر پیشکسوت سینما درباره درآمد فعلی خود اضافه کرد: من شغلی به جز بازیگری ندارم اما شانسی که آوردم اوایل انقلاب اسلامی ایران در اداره تئاتر استخدام شدم و هم اکنون ماهی دو میلیون تومان حقوق می گیرم اما واقعاً در زمانه فعلی با دو میلیون تومان چه کار می‌توان انجام داد؟.

وی با تاکید بر دلتنگی خود برای بازیگری اذعان کرد: معلوم است که من دلتنگ بازیگری هستم. مردم هر روز از من می پرسند چرا دیگر در هیچ اثری حضور نداری اما من چه دارم که بگویم و آیا اصلاً کاری از دست من بر می‌آید که انجام دهم؟. من مردم را دوست دارم و با عشق می خواهم برای آنها بازی کنم اما انگار به من و هم سن و سالهای من بازی نمی‌رسد.

کارگردان "سریال آینه" در ادامه افزود: من نزدیک به پانزده سال است که سینما نرفته‌ام و آثار را اگر به صورت سی دی به دستم برسد نگاه می‌کنم زیرا انگیزه‌ام را از دست داده‌ام.

لطفی با اشاره به سالها غیبت خود در عرصه بازیگری خاطرنشان کرد: مگر چند سال از عمر من باقی مانده که باز هم باید در انتظار پیشنهاد خوب بمانم. من کلاً پنج سال دیگر زنده‌ام و مطمئن باشید آخر سر جنازه‌ام را جلوی در تالار وحدت می گذراند، چند نفر سخنرانی می کنند و تمام. همه چیز برای یک بازیگر همین طور تمام می‌شود.

منبع: پارس نیوز

کلیدواژه: سینما و تلویزیون تلویزیون تئاتر دستمزد درآمد انقلاب اسلامی ایران حقوق عشق بازی انقلاب اسلامی ایران بازی حقوق دستمزد سینما و تلویزیون پارس پارس نیوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارس نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۴۵۳۷۷۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نام بازیگر مرد مشهور فرانسوی در سیاهه متجاوزان سینما

آفتاب‌‌نیوز :

همه‌چیز از زمانی شروع شد که در اکتبر سال ۲۰۱۷ دو نشریه نیویورک‌تایمز و نیویورکر گزارش دادند که ده‌ها زن مورد سوءاستفاده جنسی یکی از غول‌های هالیوود یعنی هاروی واینستین قرار گرفته‌اند. از آنجا بود که دومینوی رسوایی مردانی که از قدرت و شهرت و ثروت‌شان برای تعرض یا تجاوز به زنان و بعد خفه کردن صدای اعتراض آن‌ها استفاده کرده بودند راه افتاد. زنانی که سال‌ها به سکوت واداشته شده بودند یا هرچه فریاد زده بودند، صدای‌شان به گوش کسی نرسیده بود، از شجاعت همدیگر نیرو می‌گرفتند و پا پیش می‌گذاشتند و زخم‌هایی را که بر جسم و روح‌شان وارد آمده بود آشکار می‌کردند.

بازیگران زن مشهوری، به رغم به خطر افتادن حرفه‌شان، به افشاگری علیه واینستین دست زدند. دیوار بلند ترس برای قربانیان فروخته ریخته بود و حالا ترس در چشمان متعرضان و متجاوزان دیده می‌شد. جنبش #من_هم (metoo#)، که پیش‌تر در سال ۲۰۰۶ در فضای مجازی برای اعتراض به فرهنگ تجاوز، تعرض و سوء‌استفاده جنسی راه افتاده بود، بعد از رسوایی واینستین، نیرویی تازه گرفت و زنان بسیاری را از اقصی نقاط دنیا زیر چتر خود متحد کرد. از امریکا تا اروپا، فاصله اقیانوس اطلس به چشم‌برهم‌زدنی طی شد و کابوس رسوایی به قاره سبز رسید.

در چند سال گذشته، برخی از کسانی که در صنعت سینما به تعرض یا تجاوز متهم شده بودند در دادگاه متهم یا تبرئه شدند. برخی دیگر پیش از دادگاه با شاکی/ شاکیان پرونده مصالحه کردند. برخی حرفه‌شان به آخر رسید و برخی دیگر هرگز زیر بار اتهامات نرفتند و خودشان را از این‌گونه انگ‌ها مبرا دانستند. هنوز خبر‌هایی از رسوایی‌های اخلاقی به صدر خبر‌ها می‌آید، مثل دیروز که خبر بازداشت ژرار دوپاردیو، بازیگر مشهور فرانسوی، نشان داد که این جنبش تا زمانی که فضای صنعت سینما به جای امنی تبدیل نشود، قصد بازایستادن ندارد.

جنگ‌های فرانسوی

دوپاردیو ۷۵ ساله که یکی از بازیگران مشهور فرانسه است، در ایستگاه پلیسی در منطقه چهاردهم پاریس به اتهام تجاوز به دو زن، یکی در سال ۲۰۲۱ و دیگری در سال ۲۰۱۴، مورد بازجویی قرار گرفت. این‌طور که ایسنا گزارش داده، دوپاردیو در سال ۲۰۲۰ به تجاوز جنسی به شارلوت آرنولد در سال ۲۰۱۸ متهم شد و در ادامه چندین زن دیگر علیه او افشاگری کردند و در نهایت به شهرت دوپاردیو ضربه خورد. در دسامبر گذشته نیز هلن داراس، هنرپیشه فرانسوی، نیز شکایتی را به پلیس ارائه کرد و مدعی شد که دوپاردیو در سال ۲۰۰۷ هنگام فیلمبرداری فیلم «دیسکو» به او تجاوز کرده است. فعالان فمینیست به شدت خواهان پیگیری این اتهامات بدون دخالت شهرت و قدرت دوپاردیو در روند افشای حقیقت هستند. از سوی دیگر، گروهی از هنرمندان از جمله کارلا برونی و شارلوت رمپلینگ از دوپاردیو در برابر این اتهامات دفاع کردند. در میان مدافعان دوپاردیو نام امانوئل مکرون، رئیس جمهوری فرانسه، هم که چندی پیش دوپاردیو را بازیگر بزرگی خوانده بود که مایه افتخار فرانسه است، دیده می‌شود.

دو پرونده قدیمی

هر وقت حرف تجاوز و تعرض و سوءاستفاده جنسی به میان می‌آید، نام‌های رومن پولانسکی، کارگردان لهستانی و وودی آلن، کارگردان و بازیگر امریکایی، مطرح می‌شود. پولانسکی سال‌ها پیش با دختری نوجوان و زیر سن قانونی در خانه جک نیکلسون، بازیگر افسانه‌ای، رابطه برقرار کرد و بعد از آن برای فرار از مجازات عملش از امریکا گریخت و سال‌هاست که از این کشور دور است و حتی در اروپا هم از پا گذاشتن به کشور‌هایی که احتمال می‌دهد او را به مقامات امریکایی تحویل دهند خودداری می‌کند. تجاوز به یک نوجوان چیزی نیست که رسانه‌ها به راحتی فراموش کنند و پولانسکی این را به خوبی می‌داند.

داستان وودی آلن هم بسیار طولانی است. میا فارو، بازیگر «بچه رزمری» و شریک زندگی آلن، در دهه ۱۹۹۰ او را به ارتباط با فرزندخوانده‌شان متهم کرد. به درستی مشخص نیست که این اتهام چقدر صحت داشت یا چقدر ناروا بود، اما چیزی که مشخص است این است که آلن با دخترخوانده‌اش ازدواج کرد و در تمام این سال‌ها که همیشه حرف اتهامات او به رسانه‌ها کشیده، با تمام قدرتش زیر بار پذیرش آن‌ها نرفته است. در این سال‌ها بعضی بازیگران زن فیلم‌های قبلی آلن مثل کیت وینسلت اعلام کردند که دیگر حاضر به همکاری با او نیستند. بعضی دیگر مثل ال فانینگ که در «یک روز بارانی در نیویورک» با آلن همکاری کرده، گفته این اتفاقات قبل از به دنیا آمدن او رخ داده و او نمی‌تواند به درستی در این باره قضاوت کند.

نام‌های بزرگ، ترس‌های بزرگ

نام‌هایی مثل کوین اسپیسی، داستین هافمن، سیلوستر استالون، استیون سیگال، ازرا میلر، تِنوچ هوئِرتا، جاناتان میجرز، کیسی افلک، جیمز فرانکو، بیل کازبی و لوئیز سی. کی. از جمله مشهورترین افرادی هستند که نام‌شان در سیاهه رسوایی‌های جنسی سال‌های اخیر ثبت شده. #من_هم (metoo#) شاید جلوی متجاوزان را نگیرد، اما کسی که می‌خواهد از حدش عدول کند می‌داند دیگر مثل گذشته در امنیت به سر نمی‌برد و باید بهای کاری را که می‌کند با از دست دادن کار و حرفه و خویشاوندان و اطرافیانش بدهد. زندگی یک متجاوز حالا دیگر بسیار شبیه فیلمی ترسناک است.

منبع: همشهری آنلاین